Οι ζημιές των εταιρειών και το τέλος επιτηδεύματος.
«Πενία, τέχνας κατεργάζεται». Μια ρήση που προέρχεται από διάλογο αρχαίων προγόνων μας και παραπέμπει ευθέως στην ευελιξία και στην ευρηματικότητα του ανθρώπινου μυαλού, προκειμένου να επινοηθούν λύσεις, ικανές να βοηθήσουν στην εξισορρόπηση δύσκολων καταστάσεων (πενία = φτώχεια). Ας έλθουμε στο θέμα μας. Δεκάδες χιλιάδες φορολογικών δηλώσεων εταιρειών, τα τελευταία χρόνια της οικονομικής ύφεσης και των, κινούμενων στα όρια της ανοχής και αντοχής της κοινωνίας, μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής, υποβάλλονται με αρνητικό πρόσημο αποτελεσμάτων. Όπως έχουμε σχολιάσει σε προηγούμενο σημείωμα, μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων «επιδοτεί» θέσεις εργασίας, μέσω των ζημιογόνων ισολογισμών, στον βαθμό που δεν προβαίνει σε απολύσεις εργαζομένων και στο επίπεδο που αυτό βεβαίως είναι εφικτό, σε σχέση με την κεφαλαιακή διάρθρωση. Ασφαλώς δε, ελπίζοντας ότι σταδιακά θα αρχίσει να αντιστρέφεται το κλίμα και να εμφανιστεί, έστω δειλά, η ανάκαμψη. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει η ανάγκη συγκ