Γεώργιος Βραζιώτης, Λογιστικό Φοροτεχνικό Γραφείο, Ασφαλιστικά προϊόντα, Επιδοτούμενα προγραμμάτα

Όλοι θυμόμαστε την κατάργηση του άρθρου 8 του ΚΦΕ (έκπτωση δαπανών από το συνολικό  εισόδημα) με το άρθρο 38, παρ. 1, του Ν 4024/2011 και με ισχύ από 1/1/2011. Ο νόμος αυτός έδωσε την τελική «χαριστική» βολή σε βασική αρχή της Φορολογίας που είναι (ήταν) η αφαίρεση από το εισόδημα κάποιων κύριων ατομικών ή οικογενειακών δαπανών του φορολογούμενου, ώστε να προκύπτει το φορολογητέο ποσό που θα κατευθύνεται στην κλίμακα φορολογίας. Μέσω του άρθρου 8, η κάθε φορά εκλεγμένη εκτελεστική εξουσία του τόπου, αποφάσιζε και εφάρμοζε ένα είδος κοινωνικής πολιτικής, ως προς την φορολογική μεταχείριση των εισοδημάτων του φορολογούμενου, διαχειριζόμενη αναλόγως τις δαπάνες που θα εκπίπτουν από το εισόδημά του. Μια άκρως ενδιαφέρουσα δαπάνη του άρθρου 8 ήταν και οι εισφορές που κατέβαλαν οι υπόχρεοι στα ασφαλιστικά ταμεία. Το «κακό» βέβαια είχε ξεκινήσει νωρίτερα με τον νόμο 3986/2011 (δεύτερο μνημόνιο), ο οποίος κατάργησε την αφαίρεση της δαπάνης αυτής από το εισόδημα, χαρακτηρίζοντάς τ